Bohaterowie naszego nagrania żyli i tworzyli w kraju, który oficjalnie nie istniał, uzależnieni od kaprysów raz mniej, kiedy indziej bardziej surowych cenzorów, przepełnieni marzeniami o karierze w wielkiej, wolnej Europie, a jednocześnie skazani na walkę o podniesienie mizernego poziomu lokalnego życia kulturalnego.
Eduard Hanslick nazwał I Symfonię „Appassionatą”, bywa nazywana też „Patetyczną”. Mówi się o niej, że jest „X Symfonią” Beethovena.
Na płycie spotykają się dwa muzyczne porządki – postrzegane tak zarówno w najszerzej pojmowanym kontekście dziejów muzyki, jak i w uniwersum twórczości Krzysztofa Pendereckiego.
Punktem ciężkości szóstej płyty z serii „Witold Lutosławski – Opera omnia” są interpretacje dwóch koncertów.
Piąta płyta w naszej antologii ma szczególną budowę. Niewątpliwym punktem ciężkości jest III Symfonia z owym centralnym „E”.
Jest taki rodzaj programów koncertowych, którego wielu słuchaczy nie lubi: dwa obszerne dzieła bliskie w czasie, podobne w formie, ale czymś się różniące; swoiste „mi-parti”.
Niniejsza płyta, której powstanie nie byłoby możliwe bez doprawdy zaraźliwego, a jednocześnie kreatywnego entuzjazmu Moniki Wolińskiej, inicjuje pierwszy – i oby jak najkrótszy – akt wyprowadzania ocalałej twórczości Morawskiego z głębokiego cienia dwudziestowiecznej historii. Czy w ślad za nim rozegrają się akty następne? Płyta gromadzi wszystkie zachowane obecnie poematy symfoniczne Eugeniusza Morawskiego.
Nagrywając tę wspaniałą muzykę, czuliśmy się trochę jak instrumentaliści Haydnowskiej orkiestry przed 250 laty. My także jesteśmy młodą orkiestrą, która chce pokazać swoje umiejętności, a praca nad symfoniami sprawiała nam niekłamaną przyjemność. Mamy nadzieję, że taką samą przyjemność sprawimy słuchaczom niniejszej płyty.
V Symfonia e-moll op. 64, wzorem symfonii klasycznej, składa się z czterech części: I część – Andante – Allegro con anima, II część – Andante cantabile, con alcuna licenza, III część – Valse. Allegro moderato, IV część – Finale. Andante maestoso – Allegro vivace.
Pomysł stworzenia kolekcji płyt Sinfonia Iuventus i jej soliści pojawił się w trakcie koncertów, na których muzycy orkiestry występowali jako soliści. Piękne brzmienie instrumentów i ciekawe interpretacje zachęcały do utrwalania tych wykonań.