Kto chce poznać dobrze język muzyczny Lutosławskiego, niech sięgnie właśnie po te niewielkie, ale bardzo przejrzyste, atrakcyjne w brzmieniu i tworzące interesujący ciąg dziełka. Mamy tam kompozytora w pigułce, niemal to wszystko z czym spotykamy się w utworach orkiestrowych. Motywy i harmonie, sposoby taktowania zapożyczonego materiału, organizację faktur, gesty retoryczne, a nawet budowę wielkiej formy i – mutatis mutandis – pomysly instrumentacyjne. Związki między muzyką solową, kameralną i orkiestrową podkreślał sam twórca, opracowując kilkakrotnie ten sam materiał: w wersji z orkiestrą istnieją bowiem nie tylko Grave i Partita ale także fortepianowe Wariacje nt Paganiniego, klarnetowe Preludia taneczne, wokalne cykle Pięciu Pieśni i Kolęd, zaś prezentowane tu wersje Melodii Śląskich i Bukolik są przeróbkami utworów fortepianowych.

Rafał Augustyn

Recenzje:
MusicWeb