Czwórce młodych wirtuozów przyświeca jeden cel: postawić kwartet wiolonczelowy w jednym szeregu z innymi zakorzenionymi w tradycji i okrzepłymi na estradach zespołami kameralnymi.

Korngold, Rota, Sznitke, Glass – cztery różne osobowości twórcze. Każdy z tych kompozytorów działał w diametralnie innych warunkach; okoliczności ich życia, a przez to też podejmowane artystyczne wybory, porównywalne nie są.

Dla muzyków LutosAir Quintet szczególne znaczenie ma taki dobór repertuaru, by cechowała go różnorodność i niebanalność. Obie te wartości znajdujemy już w brzmieniu zespołu, a prezentowane na płycie utwory są dowodem na to, że owa heterogeniczność bez wątpienia stanowi zaletę i gwarantuje słuchaczom niezwykłe bogactwo barw – tym razem w czterech odsłonach.

Pomysł na płytę zawierającą utwory napisane specjalnie dla Lutosławski Quartet jest ściśle związany z obchodami Europejskiej Stolicy Kultury we Wrocławiu. Wydanie składa się z dwóch płyt: CD oraz DVD.

Oświecony wirtuoz to próba ukazania artysty wykonawcy, który w drugiej połowie XVIII wieku zaczyna się uniezależniać – zrywa ze stereotypem służebnej roli muzyka, kierując się w stronę artysty niezależnego, w tym wypadku skrzypka wirtuoza-solisty.

Płyta zawiera jedną z niewielu na świecie rejestracji dwóch wybitnych dzieł - Trio in 9 short movements Henry'ego Cowella oraz Episodi e Canto perpetuo Peterisa Vasksa, będących zarazem jej punktem centralnym.

Dokonane przez Romana Maciejewskiego transkrypcje fortepianowe wielkich dzieł literatury muzycznej to zbiór różnorodny, zawierający opracowania na cztery ręce lub dwa fortepiany kompozycji odmiennych stylistycznie i formalnie, reprezentujących arcydzieła literatury muzycznej kilku epok.

Sytuacja społeczno-polityczna Europy drugiej połowy XIX wieku i początków wieku XX sprzyjała rozwojowi tożsamości i poczucia odrębności poszczególnych narodów. (...) Muzyce przypadła niebagatelna rola na tym polu. Historycy muzyki wskazują na dwa wyraźne nurty: główny i peryferyjny, tzw. narodowy, w którym istotna była społeczna funkcja muzyki.

W muzyce polskiej nazwisko Józefa Świdra zostało nierozerwalnie związane z muzyką chóralną, choć kompozytor jest przecież twórcą 3 oper, szeregu dzieł kantatowo-oratoryjnych, 9 mszy, licznych pieśni, a także ponad 80 utworów instrumentalnych, w tym około 20 na instrumenty dęte.

Duo op. 7 na skrzypce i wiolonczelę napisał Zoltán Kodály (1882–1967) w roku 1914. Jest to muzyka mistrzowska. Oba instrumenty ukazują całą pełnię ekspresyjną i techniczną.