9 września 1777 roku Mozart skomponował graduał Sancta Maria KV 273 – dzień po święcie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i na dwa tygodnie przed wielką podróżą do Monachium i Paryża, po której bardzo wiele sobie obiecywał. Utwór był prośbą o opiekę nad nim i nad jego rodziną. W tym samym roku napisał też inny utwór maryjny – offertorium Alma Dei Creatoris KV 277 oraz Missa brevis KV 275. Podróż ta okazała się totalną porażką, na którą złożyło się rozwianie marzeń o karierze zagranicznej, nieszczęśliwe uczucie do ukochanej Alojzy Weber, a przede wszystkim śmierć matki (zmarła 3 lipca 1778 roku w Paryżu i tam została pochowana). Wyżej wymienione utwory Wolfganga Amadeusza Mozarta posłużyły nam za kanwę dociekań, czy możliwa byłaby próba rekonstrukcji formy mszalnej z salzburskiego okresu działalności kompozytora. Trzeba pamiętać, że mszę w dawnych wiekach odprawiano w dni uroczyste w zupełnie inny sposób niż dzisiaj. Udział wiernych był znikomy i w zasadzie polegał na przeżywaniu misterium, które rozgrywało się przed ich oczyma. Co więcej, prawie wszystkie części mszy mogły być wykonane przez śpiewaków i instrumentalistów czy też czysto instrumentalnie. Naszą rekonstrukcję uzupełniliśmy o sonaty kościelne Mozarta, zaś w nagraniu wziął udział chór chłopięcy i historyczny zespół instrumentalny wzorowany na salzburskiej kapeli z czasów kompozytora.