Andrzej Czajkowski – Seven Shakespeare Sonnets

Wydaje się, że komponowanie było dla artysty terapią na lęki, obsesje, pogłębiającą się z latami coraz większą izolację. Jednak muzyka Andrzeja Czajkowskiego, wbrew obiegowym opiniom, wyrasta ponad ego swego twórcy. Doskonała warsztatowo – jest częścią „atonalnego” pejzażu sztuki XX-wieku mieszczącego w sobie zarówno kontrapunktyczne reminiscencje przeszłości jak i chłodną elegancję neoklasyków, dodekafonię Schönberga, barbaryzm Bartóka czy witalizm Prokofiewa. Ale jest na swój sposób niepowtarzalna.
Andrzej Czajkowski miał do Szekspira stosunek wyjątkowy. Być może w dramatach mistrza ze Stratfordu znajdował odpowiedź na nurtujące go pytania dotyczące sensu życia, zagadki świata? Wiadomo o niecodziennym zapisie testamentalnym kompozytora, który swoją czaszkę przekazał Royal Shakespeare Company do wykorzystania jako rekwizyt w spektaklach Hamleta.

Witold Lutosławski – Chantefleurs et Chantefables

Poeta nasycił świat przyrody ludzkimi uczuciami, ujmując w lakonicznej formie całą gamę miłosnych doznań – od żartobliwie potraktowanego dramatu byka wzdychającego do przetacznika po pełne żaru wyznanie sikorki skierowane do anżeliki. W utworze Lutosławskiego świat flory zyskał przewagę nad światem fauny w związku z tym kompozytor zdecydował się nadać nowemu dziełu tytuł: Chantefleurs et Chantefables. Witold Lutosławski napisał: „Wiersze przeznaczone są dla dzieci. Nie mogę tego samego powiedzieć o muzyce mojego cyklu na sopran i orkiestrę do 9 tekstów wybranych z książki Desnosa, jakkolwiek ich «dziecięcy» charakter ma swoje odbicie w napisanej przeze mnie muzyce.”

Małgorzata Gąsiorowska