Trzecia już odsłona rzadko spotykanego współcześnie repertuaru pianistycznego, jakim są transkrypcje przeznaczone na dwa fortepiany, odkrywa przed nami niezwykłe muzyczne przestrzenie. Przede wszystkim po raz kolejny wprowadza nas w świat wyobraźni i muzycznych fascynacji Romana Maciejewskiego. Twórcy, którego barwny życiorys stał się kanwą już dwóch filmów (film biograficzny Stefana Szlachtycza Outsider z 1993 roku, film telewizyjny Nie jestem dzieckiem swego czasu według scenariusza Anny Biedak i Wojciecha Maciejewskiego z 1995) i który był ceniony w swoich czasach za świeże i odważne spojrzenie na nową muzykę polską, a jednocześnie skrajnie różnie oceniany za monumentalne Requiem. Dziś wydaje się, że muzyka Romana Maciejewskiego zajęła właściwe miejsce w dorobku polskich kompozytorów XX wieku, czego dowodem jest wprowadzenie do praktyki wykonawczej jego mazurków czy Piano duo concertante. Świadczą też o tym próby rekonstrukcji jego muzyki baletowej i znaczne powodzenie Pieśni kurpiowskich, a także seria wykonań i nagrań opus vitae, czyli wspomnianego już Requiem.

Obecnie swoją szansę na wejście w artystyczny obieg zyskał – znaczący ilościowo i artystycznie – repertuar przeznaczony na dwa fortepiany. W tej grupie utworów z kolei zwracają uwagę liczne transkrypcje i parafrazy. Opracowania te powstawały w różnych okresach twórczości Maciejewskiego, który tworzył je nie tylko „ z potrzeby chwili”, zapewniając sobie niepowtarzalny repertuar koncertowy, lecz także z upodobania do takiej formy muzycznej prezentacji, sztuka aranżacji, parafrazy, improwizacji towarzyszyła bowiem Romanowi Maciejewskiemu od najwcześniejszych lat. Jako młodzieniec improwizował na fortepianie i organach, zarabiając w trudnych latach międzywojennych na swoje utrzymanie. Występował jako pianista zarówno w Polsce, jak i na emigracji – szybko zyskał sławę, grając własne utwory oraz parafrazy utworów innych kompozytorów. Od wczesnej młodości wykazywał upodobanie do grania i pisania na dwa fortepiany lub cztery ręce. Koncertował z Kazimierzem Krancem (w Paryżu i USA), Martinem Pennym, Sixtenem Eckerbergiem i Alexem Portnoffem (w Szwecji) oraz z Jerzym Lefeldem (w Warszawie).          

(Aleksandra Kłaput-Wiśniewska)

ROMAN MACIEJEWSKI (1910–1998)
Transkrypcje na dwa fortepiany

Johann Sebastian Bach (1685–1750)
1. Fantazja i fuga g-moll BWV 542   12:12

Piotr Czajkowski (1840–1893)
2. Chant sans paroles op. 2 nr 3   3:01
3. Humoresque op. 10 nr 2    2:21

Ignacy Jan Paderewski  (1860–1941)
4. Elegia b-moll op. 4   6:19
5. Nokturn B-dur op. 16 nr 4   3:34

Fritz Kreisler  (1875–1962)
6. Schön Rosmarin   2:15

Evert Taube  (1890–1976)
7. Potpourri   6:56

Isaac Albéniz  (1860–1909)
8. Navarra   6:21

César Franck  (1822–1890)
Grande pièce symphonique op. 17    21:51
9. Andantino serioso – Allegro non troppo e maestoso   10:12
10. Andante – Allegro   6:27
11. Andante – Beaucoup plus largement que précédemment   5:11

Czas:       64:52