Płyta jest rejestracją koncertu z 8 marca 2002, którym Antonii Wit rozpoczął dyrekcję w Filharmonii Narodowej. w programie tamtego wieczoru, inaugurującego zarazem VIII Forum Lutosławskiego, znalazła się muzyka polskich twórców; Witolda Lutosławskiego, Krzysztofa Meyera i Krzysztofa Pendereckiego. „Concerto grosso” tego ostatniego, utwór z 2000r., trafia na płyty po raz pierwszy i wzbudzi zapewne największe zainteresowanie. Ta kompozycja na trzy wiolonczele i wielką orkiestrę kojarzy elementy koncertuinstrumentalnego z symfonicznymżywiołem. Powagę, niemal tragizm, zderza z elementami groteski.
Na tle europejskiej twórczości ostatnich lat dzieło wyróżnia mistrzowska dramaturgia, bogactwo nastrojów, głębia ekspresji i fakt, że jest to muzyka przyjazna uchu słuchacza uczulonego na dokonania awangardy. Antoni Wit czuwa nad każdym szczegółem partytury, a jednocześnie prowadzi Orkiestrę Filharmonii Narodowej z rozmachem. Ma też znakomitych partnerów – wiolonczelistów Ivana Monighettiego, Adama Klocka i Kazimierza Koślacza.
Pierwszą połowę płyty wypełniają dwa dzieła – subtelne i tajemnicze „Mi-parti” Lutosławskiego na orkiestrę, w którym wielu widzi jedno z jego arcydzieł, oraz Msza na chór mieszany i orkiestrę Krzysztofa Meyera. W utworze tym kompozytor starał się bez zbędnych popisów umuzycznić łaciński tekst liturgii, stąd surowy klimat Mszy. Chór Filharmonii znakomicie wywiązał się z niełatwego zadania.

Bartosz Kamiński.
Gazeta Wyborcza, 27 września 2002