zieła Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego są dziś postrzegane nie tylko jako cenne zabytki staropolskiej muzyki religijnej, ale przede wszystkim jako utwory o dużych walorach estetycznych. Stanowią repertuar koncertowy, pełnią zatem nieco inną funkcję niż w czasach swego twórcy.
Trzy wyjątkowe utwory na jednej płycie. Romantyczna, pełna rozmaitych barw i nastrojów Sonata Straussa..., ponura, ciemna, czasami ironiczno-groteskowa monumentalna Sonata Szostakowicza i wreszcie Ciaccona... kontemplacyjna, pełna różnych odcieni szarości kameralna wersja utworu Krzysztofa Pendereckiego pamięci Jana Pawła II w pierwszym ujęciu fonograficznym, bardziej subtelna niż oryginał...
Wielu kompozytorów ceni sobie jego śpiewność oraz zdolności wywoływania efektów groteskowych i karykaturalnych, jednak mimo to fagot nie należy do instrumentów, na które tworzy się masowo.
Wszystkie nagrane na płytach dwadzieścia trzy utwory Lipińskiego prezentują najwyższy poziom kompozytorski, a dwa Tria op. 8 i op. 12 są, w moim przekonaniu, wręcz genialne.
Muzyka Aleksandra Nowaka (ur. 1979) należy do tego właśnie, całkiem silnego, nurtu. Daleka jest od tonów dogmatycznych – czy to ze znakiem „plus”, czy też „minus”.
Zarejestrowane na niniejszej płycie utwory Debussy’ego, Iberta, Poulenca, Ferrouda, Joliveta i Messiaena układają się w fascynującą podróż przez francuską muzykę pierwszej połowy XX wieku, inspirowaną mitologią, przyrodą, życiem i przede wszystkim bogatą paletą barw fletu.
W katalogu twórczości Grażyny Bacewicz (1909–1969) figurują dwa kwintety fortepianowe: z roku 1952 oraz 1965. Pierwszy łączony jest zazwyczaj z poprzedzającym go IV Kwartetem smyczkowym (1951), jednym z najwybitniejszych dzieł tej kompozytorki. Utwory te należą do neoklasycznego nurtu muzyki Bacewiczówny, charakteryzującego się stosowaniem tradycyjnych form oraz upodobaniem do ludowych stylizacji, ale także kaligraficzną wyrazistością tematów, oszczędnością faktur, wyrafinowaniem harmoniki, klarownością narracji – swoistej, mimo wzorców klasycznych.
Thomas Dyke Acland Tellefsen urodził się w Trondheim i dorastał w bardzo aktywnym muzycznie środowisku. W maju 1842 roku wyjechał z Norwegii, aby studiować muzykę w Paryżu. Odkąd tylko przybył do francuskiej stolicy pragnął dołączyć do grona uczniów Chopina. Pod koniec 1844 roku doszło do pierwszego spotkania z mistrzem, które zapoczątkowało regularne lekcje, trwające do maja 1847 roku.
Kwartet smyczkowy. Monografię tego fragmentu spisu kompozycji Zbigniewa Bargielskiego dokumentuje niniejszy album: sześć kwartetów i dwa utwory na kwartet z dodanymi instrumentami – akordeonem i klarnetem.
Lutosławski Quartet wykonuje przede wszystkim muzykę XX i XXI wieku, kładąc przy tym nacisk na rozpowszechnianie muzyki polskiej (kompozycje m.in. Lutosławskiego, Bacewicz, Szymanowskiego, a także jednego z członków kwartetu – Marcina Markowicza).
