Tym, co najbardziej przykuło moją uwagę, kiedy pierwszy raz znalazłam się w Norwegii, nie była zjawiskowa architektura, minimalistyczne wzornictwo czy też zapach surowego drewna. To było światło.

Północne światło sprawiało, że świat zdawał się wyglądać wyraźniej, a kolory były bardziej intensywne. Podczas długich i ciemnych zimowych wieczorów podziwiałam, jak mieszkańcy Skandynawii do perfekcji opanowali sztukę oświetlania swoich domów. Wszechobecne świece, dające ciepłe, naturalne światło, stały nie tylko w oknach ich mieszkań, lecz także na chodnikach i ulicach, kreując tajemniczą i zarazem przytulną atmosferę. Zważywszy na brak zasłon w większości mieszkań, anonimowy pasażer tramwaju numer 12 – przeciskającego się przez dzielnicę Majorstua – mógł beztrosko podziwiać zjawiskowe wnętrza skandynawskich kamienic.

Przyznaję, że przed wyjazdem do Oslo nazwiska kompozytorów, których muzyka znalazła się na płycie, były mi zupełnie obce (prócz Griega rzecz jasna). Bliższe poznanie twórczości Kjerulfa, Johansena, Saeveruda i Backer-Grondahl zainspirowało mnie do ułożenia krótkiej muzycznej opowieści, a priorytetem w subiektywnym wyborze utworów było ich brzmienie.  

Mam nadzieję, że Państwo także dostrzegą to światło ukryte między dźwiękami z północnej krainy.

Aleksandra Soboń-Wakarecy