Pierwsza Symfonia Mahlera

Tym dziełem, otwierającym jego symfoniczną drogę, którą zapowiadały już kantata Das Klagende Lied i Lieder eines fahrenden Gesellen, młody Mahler wpisuje się obok starszych – Brucknera, Brahmsa, Czajkowskiego, Dworzaka – i rówieśnika Richarda Straussa, w krąg symfonizmu późno-romantycznego. Pierwsza Symfonia D-dur powstawała w latach 1884-1888, a jej prawykonanie odbyło się 20 listopada 1889 w Budapeszcie.

Jean Sibelius – Valse triste

Ten utwór największego kompozytora fińskiego, zyskał sobie ogromną i w pełni zasłużoną popularnooeć. Napisany w roku 1903, jako muzyka sceniczna do sztuki A. Järnefelta OEmierć, jest, rzec można, najkrótszym z poematów dźwiękowych wielkiego symfonika. Ożywiony rytmem tańca, co tak wielką odegrał rolę w kulturze muzycznej XIX wieku, tchnie romantycznym czarem, ewokuje nastrój tamtej epoki, przywołuje na swój ludyczno-nostalgiczny sposób ducha i aurę romantyzmu. Jest, jak głosi jego tytuł, walcem smutnym. Wywodzi się więc z tradycji tego nurtu walca przejmująco melancholijnego, który wykreował Chopin swymi poematami tanecznymi w molowych tonacjach, a później kontynuował i rozwinął Czajkowski.