To z pewnością najsłynniejsze dzieła naszego największego kompozytora. Koncert f-moll op. 21 i Koncert e-moll op. 11 – powstały w tej właśnie kolejności, a numeracja opusów odzwierciedla kolejność wydania dzieł. Oba zostały napisane, gdy Chopin miał lat dziewiętnaście (1829) i przeżywał swą pierwszą wielką miłość. Wyrazem jego uczuć i zarazem obrazem ukochanej – Konstancji Gładkowskiej, jest zwłaszcza druga część Koncertu f-moll – pełne słodyczy i niezwykłego piękna Larghetto. Finały obu koncertów nawiązują natomiast do żywiołowości polskich tańców ludowych – mazura Koncercie f-moll) i krakowiaka w Koncercie e-moll). Jak powiedział jeden z Noblistów, koncerty Chopina „pachną fiołkami i są bardzo warszawskie”. „FRYDERYK” 95′, „Płyta Roku” 95′ Takiej interpretacji Koncertów Chopina, jaką proponuje Olejniczak i Nowak, jeszcze nie było – jest doskonała pod każdym względem.

Studio, 12.10.95, M.Kominek