Bachowskie Suity na wiolonczele solo są jak wiadomo, jednym z tych fenomenalnych dzieł, które mimo precyzyjnej formy stawiają przed wykonawcą wręcz nieograniczone możliwości interpretacji. Muzyka każdej z sześciu suit jest równie doskonale skonstruowana, co wypełniona ogromną gamą nastrojów, od beztroskiej zabawy do religijnego uniesienia.
W tym przebogatym splocie rytmów i uczuć, harmonii i barw każdy wykonawca zmuszony jest obrać własną drogę. Chyba nie ma wiolonczelisty, przynajmniej wśród tych wybitnych, który nie chciałby się zmierzyć z Bachowskimi suitami…
Interpretacja Andrzeja Bauera jest bezpretensonalna… skupiona.., wręcz ascetyczna. Kontrolowana fraza … pozwala wykonawcy niespodziewanie olśnić słuchacza wspaniałym szczegółem. Gra Bauera harmonijnie łaczy śpiewność z motoryczną energią rytmu. Barwą dźwięku wiolonczelista operuje w sposób subletny i wyszukany – jego instrument brzmi aksamitnie i przyjemnie.
Te walory podkreśla doskonałe nagranie, z nieznacznym pogłosem, miękko otaczajacym dźwięk instrumentu…

Bartosz Kamiński.
Gazeta Wyborcza Nr 64(3365)/16 marca 2000