Utwory na skrzypce solo, dwoje skrzypiec oraz skrzypce z fortepianem to dwupłytowy, unikalny nie tylko w skali polskiej, album twórczości Henryka Wieniawskiego.
O ogromnej fascynacji J. S. Bacha lutnią, świadczy fakt posiadania przez niego co najmniej dwóch instrumentów klawiszowych przypominających brzmienie lutni, zwanych "Lautenclavicymbel".
Bliższe poznanie twórczości Kjerulfa, Johansena, Saeveruda i Backer-Grondahl zainspirowało mnie do ułożenia krótkiej muzycznej opowieści, a priorytetem w subiektywnym wyborze utworów było ich brzmienie.
Ta niezwykła płyta stanowi zapis niezapomnianego wieczoru - została zarejestrowana podczas nadzwyczajnego koncertu z okazji obchodów Roku Chopinowskiego, który odbył się w Wielkiej Sali Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w maju 1999 roku.
Wariacje Goldbergowskie - skomponowane by pomóc nieszczęśnikowi cierpiącemu całe życie na bezsenność, skomponowane by radować duszę, dwieście pięćdziesiąt lat później spowodowały śmierć Wertheimera, osoby pogrążonej w rozpaczy - myślałem sobie, jadąc do Traich.
To płyta wyjątkowa - zawiera nagrania unikatowe z dwóch powodów. Po pierwsze repertuar - z ponad trzystu pieśni Moniuszki wykonywanych jest zaledwie kilkadziesiąt.
Płyta jest rejestracją koncertu z 8 marca 2002, którym Antonii Wit rozpoczął dyrekcję w Filharmonii Narodowej. w programie tamtego wieczoru, inaugurującego zarazem VIII Forum Lutosławskiego, znalazła się muzyka polskich twórców;
Album „Viva Moniuszko, Viva Verdi” to wspaniały prezent dla miłośników muzyki chóralnej, a szczególnie chórów operowych.
Spoglądając na świat oczami dziecka widzi się go bardziej kolorowo. "Mówiłaś mi, że czasami wydaję Ci się dzieckiem, więc napisałem trzydzieści maleńkich zabawnych rzeczy" - pisał Robert Schumann do Clary Wieck ...
Styl klasyczny w muzyce i styl Mozarta to niemal synonimy. On, obok Haydna, ów styl wykreował podnosząc otaczającą go muzyczną przeciętność "nowego stylu" zabawy i czułostkowości do wyżyn sztuki znaczonej piętnem geniusza.
